مقایسه مارکرهای التهابی esr، crp و شمارش گلبولهای سفید در بیماران مبتلا به زخم پای دیابتی عفونی با غیرعفونی

سابقه و هدف: روش های مختلف کلینیکی، آزمایشگاهی و تصویربرداری به منظور افتراق دو نوع عفونی و غیرعفونی زخم پای دیابتی پیشنهاد شده است. این مطالعه به منظور مقایسه مقادیر مارکرهای التهابی مختلف در دو نوع زخم پای دیابتی عفونی و غیر عفونی انجام شد. مواد و روشها: این مطالعه به روش بررسی فرآیند طی سالهای 89-1388 در بیمارستان بقیه الله (عج) انجام گرفت که مجموعا 90 نفر در سه گروه مورد بررسی قرار گرفتند. گروه اول بیماران بر اساس معیارهای idsa-iwgdf دارای زخم پای دیابتی عفونی (30 نفر) و گروه دوم دارای زخم پای دیابتی غیر عفونی (30 نفر) و گروه سوم 30 نفر از افراد سالم بودند. اطلاعات دموگرافیک، کلینیکی و آزمایشگاهی (مارکرهای التهابی، گلبولهای crp,esr) در بین گروهها اندازه گیری و مقایسه شد. یافته ها: میانگین crp در افراد سالم 4/1±1، در پای دیابتی عفونی 5/46±5/46 و در پای دیابتی غیر عفونی 3/5±2/9 بود (001/0=p). میانگین esr در افراد سالم، پای دیابتی عفونی و غیر عفونی به ترتیب 6±4/6 و 1/30±7/76 و 9/11±1/29 بود (001/0=p). همچنین میانگین گلبولهای سفید خون در (109) به ترتیب 49/11±6510، 3662±9846 و 2070±8073 بود (001/0=p). ناحیه زیر منحنی roc مربوط به مارکر esr در تشخیص عفونت از سایر مارکرها بیشتر بود (967/0=auc) که پس از آن crp به میزان (871/0) و در نهایت wbc به مقدار (721/0) قرار داشتند. بهترین مقدار برش برای crp، wbc وesr به ترتیب: 1/7 گرم بر لیتر و 7700 عدد در دسی لیتر و 5/40 میلیمتر بر ساعت بودند. نتیجه گیری: با توجه به نتایج این مطالعه اگرچه هر سه مارکر التهابی دارای مقادیر معنی داری برای پیشگویی عفونت هستند، اما esr را می توان با توجه به حساسیت و اختصاصیت بالای آن، به عنوان بهترین مارکر مستقل پیشگویی عفونت معرفی کرد. ترکیب esr با crp و یا با شمارش گلبولهای سفید می تواند بر صحت عملکرد پیشگویی کننده این مارکرها بیافزاید.